Μια γνωστή – άγνωστη γυναικεία φωνή με καλησπερίζει και μου ανακοινώνει ότι την επομένη θα μου κάνει την τιμή να με επισκεφτεί.
(βρε ποια είναι, βρε ποια είναι…)
Σάββατο κατά τις 11:00 ακούω τον κώδων. Ανοίγω, τι να δω!
Η κυρία Αγκέλα! Μια μεσόκοπη Αλλοδαπή που οι ορμόνες της κάνουν πάρτι.
Στα πάρτι αυτά, όλοι χορεύουν σε ταψιά…. (βίτσια, τι να πεις!)
Την περνάω στο καθιστικό.
Δε σε ρωτάω τι θα πάρεις κυρά Αγκέλα μου, γιατί κεράστηκες μόνη σου. Γιατί ήρθες;
-Βρήκα χρόνο, έχει ήλιο κι είπα να ρίξω μια ματιά στα αμπελοχώραφά μου.
Εσένα τι σε πειράζει;
-Είναι επικίνδυνο μια γυναίκα σαν εσένα να κυκλοφορεί στην Αθήνα. Έχεις προκαλέσει συμφορές. Ο κόσμος σε μισεί.
-Με μισούν; Γιατί με μισούν; Εγώ είμαι φίλη σας, σας συμπονώ. Γι αυτό και ήρθα.
Ήρθα να πω στο διαχειριστή της πολυκατοικίας, να κάνει αυτά που του είπαν. Μη τυχόν και δε περάσει τα μέτρα... Τα αφεντικά μας είναι αγριεμένα.
-Τα αφεντικά ΣΑΣ; Για ποιον δουλεύετε κυρία Αγκέλα μου.
-Για τους Νεφελίμ!
(Ξέχασα να σου πω Αναγνώστη μου ότι η κυρία Αγκέλα πάσχει και από Άνοια.)
Άντε βρε Μαγδαληνή Φτιάξε ένα καφεδάκι να σου πω τα μελλούμενα.
Κοίταξε τον ντελβέ και μου χαμογέλασε πλατιά.
Μμμμ βλέπω χαρμόσυνα. Μεγάλη χαρά σε περιμένει. Θα κάνεις παιδί!
Φτου, φτου, φτου μωρή γκαντέμο κουνήσου από τη θέση σου. Αϊ σιχτήρ πρωινιάτικο.
-Τι; Δε θες να κάνεις παιδί; Γιατί;
-Έχει σημασία;
-Πως δεν έχει! Αν δεν κάνετε παιδιά ποιος θα αποπληρώσει το χρέος; Οι Πακιστανοί; Αλλά πάρτο κι αλλιώς. Πως θα συνεχιστεί το ένδοξο Ελληνικό έθνος.
-Ποιο ένδοξο; Δε βλέπω ενδόξους! Καρεκλοκένταυρους βλέπω, λαμόγια, αραχτούς και φοβισμένους. Είδα και κάποιους πατριώτες, αλλά με διαβεβαιώνουν ότι είναι φασίστες.
Χάλια το έθνος κυρά Αγκέλα μου, σα τα μούτρα σου το έκανες!
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, στα δικά μας, τα κατάφερες με τον κυρ Αντώνη; Θα λειτουργήσει η πολυκατοικία με το νέο καταστατικό;
-Εννοείτε ! αυτό ήταν κανονισμένο πριν τις εκλογές...
-Τότε γιατί ήρθες;
Το πίστεψες κι εσύ ότι ήρθα για τον Αντώνη ε; καλό το καμουφλάζ μου! Για το μαναράκι ήρθα!
-Για το μαναράκι; Ποιο μαναράκι;
-Το γείτονα σας στην άλλη πολυκατοικία. Τον Αλέξη ντε!
-Μα στο πρόγραμμα σου δεν αναφέρετε επίσκεψη! ίσα, ίσα τον έφτυσες!
-Σιγά μη το έβγαζα ντουντούκα Μαγδαληνή. Στάχτη στα μάτια παιδί μου. Τους πέταξα κι ένα ομόλογο 600 δις και τους άφησα αυνάνες.
-Καλά ρε αθεόφοβη! αυτό που το σκέφτηκες; Άκου 600δις.
Α! εύκολο ήταν, λέω τι να κάνω για να τους ξεκολλήσω από πάνω μου;
Θυμήθηκα την παροιμία σας. Να ‘τανε η ζήλια Ψώρα θα κολλούσε όλη η χώρα και σκέφτηκα: ρίξε στην πιάτσα ένα Σώρα και συ κούρσεψε τη χώρα. Έτσι κι έγινε, κανείς δε ξέρει ότι έχω έρθει, την Τρίτη με περιμένουν.
Μέχρι τότε θα στήσω ξόβεργες και θα το τσακώσω το τρελό αγόρι.
(μιλούσε και στο μάτι της γυάλιζε η λιγουριά )
Όξω μωρή Αρκούδα.
Πρέπει να βοηθήσω το γείτονα μου, τον συμπατριώτη μου, αν το πλησιάσει το παλικάρι η γκιόσα, θα στείλω τον Ηλία.
Ο Ηλίας Αναγνώστη μου, είναι του 13ου. Αστυνομικός! Δέρνει και γυναίκες ο Ηλίας, δε μασάει...
Τον καλώ στο κινητό,
Έλα Ηλία μου, το και το. Να πάς και να τη χαστουκίσεις.
Μου τα μάσαγε ο Λιας! Μοιάζει της μητέρας του και δε μπορεί ούτε τρίχα της να πειράξει.
Να κλείσω το τηλέφωνο να πάω να πάρω αλλού…
Και που να πάρω;
Καλέ είμαστε σε κίνδυνο καλέ! Θα μας πάρει τα άντεργουερ καλέέέέ...
Άραξε Αναγνώστη μου, άραξε σε πολυθρόνες, καρέκλες, καναπέδες.
Άραξε και περίμενε, μην ανησυχείς, άραξε, θα 'ρθει ο πολέμαρχος του θεού να σε σώσει.
