Η φωνή της μάνας με αποσπά από την δουλειά μου.
(Έχει πλακώσει δουλειά αναγνώστη μου. Οι δαιμόνιοι έμποροι και επιχειρηματίες έχουν κονεξαριστεί με τα εξωτερικά και κάνουν εξαγωγές) Α ρε Ελληναρά μου, είμαι σίγουρη πως θα τη βρούμε την άκρη...
-Μαγδαληνήηηη
-Μμμμ
-Τι μμμ παιδάκι μου; Θέλω να σου πω.
-Λέγε ρε μάνα.
-Πέθανε ο θείος ο Αλέκος.
-Καιρός ήταν (της λέω) και με αγριοκοιτάζει. (90 φεύγα χρονών ο μπάρμπας λέμε και μέσα έξω στα νοσοκομεία ένα χρόνο τώρα, τι με αγριοκοιτάς μάνα;)
-Πρέπει να πάμε! Ήρθαν και οι ξαδέλφες σου από τον Καναδά, δεν μπορούμε να λείψουμε.
Οφού! Η χειρότερη μου! Οικογενειακή μάζωξη! Με θείες από το πουθενά να με ρωτάνε ακόμα δεν παντρεύτηκες; Παιδί πότε θα κάνεις, και λοιπές νουθεσίες.
Σκηνικό Βου!
Καταφτάνουμε μαυροφορούσες στο νεκροταφείο. Πουλάκια κελαηδούσαν, άνθρωποι έκλαιγαν...Οι κουστωδία μπαίνει στο δωματιάκι που μοιρολογούν τον νεκρό.
Σιγά μην μπω…
Κάθομαι σε ένα παρακείμενο παγκάκι σε μια σκιά. Άλλες κηδείες βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Πίσω μου στέκουν δυο κοράκια, νεκροκουβαλητές.
-Μαύρο θα είναι! (Ακούω τον έναν να λέει χαμηλόφωνα)
- Μπααα, μπεζ θα είναι, το πάω 10 γιούρα... (Λέει ο άλλος...)
(Μωρέ τι μαύρο και τι μπεζ λένε τούτοι;)
-Να τη! να τη! Έπεσε! (Λέει ο ένας ο μαυριδερός και τρέχει.)
Παρακολουθώ που πάει. Έχει στηθεί και κοιτάζει μια χήρα που λιποθύμησε...
-Φτου την κάργια, (έρχεται πίσω και λέει), άσπρο φοράει...
Μα άσπρο βρακί σε κηδεία; Πάμε γι άλλα λέει και φεύγουν!
Σκηνικό γου
Καθισμένη στο παγκάκι αναμένω να τελειώσει η απαράδεκτη τελετουργία της ταφής.(Το χω πει και το γράφω! Εμένα να με κάψετε...)
Πιο κει βλέπω κάποιον να κοιτάζει την κηδεία από απόσταση. Έρχεται προς το μέρος μου.
Δεν τον ξέρω, δε με ξέρει. Κάθετε δίπλα μου, τον κοιτάζω καλλίτερα και μένω κάγκελο.
Ο θείος! ο νεκρός θείος, 30 χρόνια νεότερος!
Θα με βάρεσε η ζέστη, έχω παραισθήσεις. Μα τι πίνω;
Τον ξανακοιτάω πιο έντονα, πρέπει να έχω χλομιάσει.
-Είσθε συγγενής; με ρωτάει και μου δείχνει με το κεφάλι του την κουστωδία.
-Ναι! Και σίγουρα είσθε κι εσείς!
Χαμογελάει συγκαταβατικά. Μάλλον μακρινός συγγενής είσαι, μου λέει, τι σου ήταν ο μακαρίτης;
-Αδελφός του πατέρα μου!
Σηκώθηκε πάνω Είσαι η κόρη του Νίκου;
-Αυτοπροσώπως!
-Η μικρή ή η μεγάλη;
-Η Μικρή.
-Βρε, βρε... Και δε μου λες, δε σου είχε μιλήσει ο Νίκος για μένα; Το όνομα μου είναι Αλέκος.
-Ποιος Αλέκος; εγώ το μόνο Αλέκο που ξέρω, είναι ο μακαρίτης.
Κι εσύ είσαι ίδιος! Τι να πιστέψω τώρα η ξανθιά; Είμαι μάρτυρας παραφυσικού φαινομένου;
-Α! όχι, όχι μην ανησυχείς...
Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα, αλλά ρώτα τη μητέρα σου. Μη φοβάσαι.
Σηκώθηκε κι έφυγε...
• Τι έγινε ρε γαμώτο; Ψεκάζουν;
Βλέπω τη μάνα να έρχεται, ορέ Τανσού, (έτσι τη φωνάζω) έλα να σου πω.
Το και το, είδα έναν Αλέκο ίδιο με τον μακαρίτη. Ποιος είναι;
Τον Αλέκοοοοο; Είναι εδώ ο Αλέκος; Που; (ψαχνόταν η μάνα να τον δει)...
Ακούτε τώρα περίπτωση και πιστέψτε με, όλα έχουν συμβεί όπως σας τα περιέγραψα.
Ο θείος ο Αλέκος, νυμφεύθηκε τη Νικολέτα και έκανε δυο κόρες.
Ο Αλέκος νυμφεύθηκε την Νικολέτα αλλά αγαπούσε την αδελφή της, την Ελένη. Πρώτα την Ελένη γνώρισε ήταν όμως ήδη παντρεμένη. Πήρε λοιπόν την αδελφή της και κουτούπωνε και τις δυο!
Πήδα εδώ πήδα εκεί, έμειναν έγκυος και οι δυο! Η Νικολέτα έκανε κόρες και Ελένη έκανε το γιο. Τι γιο όμως! Ίδιος πατέρας του. Όταν λέμε ίδιος... κλώνος!
Είχε γίνει μέγα σούσουρο στην οικογένεια τότε. Χώρισε η Ελένη πήρε το παιδί και πήγε Αυστραλία, αλλά η Νικολέτα, έκανε τη χαζή, μη χάσει το κελεπούρι...
Τι να σου πω ρε θείε... Πολύ γκαντέμης, πολύ γκαντέμης...
Κι άλλοι ξενοπήδηξαν αλλά αυτό, το να σου βγει ταυτοπροσωπία ο εξώγαμος, δεν είναι απλή γκαντεμιά, είναι Μητσοτακιά!!!..
Καλό Αύγουστο Αναγνώστη μου, να περάσεις καλά. Μην γκρινιάζεις για το χρήμα που δεν έχεις, αν έχεις καλή διάθεση περνάς καλά και με λίγα...
Βουρ στην παραλία, με καφεδάκι από το σπίτι και ταπεράκι με κιοφτέ τηγανητό..
Χάρμα σου λέω!...
