Η τρίτη και ο …φτυστός !

Η Φανή και η Ελένη δεν την άντεξαν τη γέννα. Κι οι δυο έφυγαν με τον ίδιο τρόπο.
Φαρμακοτσούτσουνο (!) τον λέγανε στο χωριό τον Μανούσο. Οι λεύτερες κοπέλες ούτε που να τον δουν.
Όχι δηλαδή ότι αυτός ήθελε να τις δει…
Το πρωί στα μουρέλα, το βράδυ με τον Αρίστο στο σπίτι.
Στο χωριό δεν τον αγαπούσαν τον Μανούσο. Τον φοβόντουσαν !

Τρία χρόνια μετά το θάνατο της Ελένης ο κάπτεν είχε βρεθεί με δυο παιδιά.
Το Φάνη, το υιό του και της Φανούλας και την Χριστίνα, την κόρη της Ελένης.
-Μανούσο, πρέπει να πάρεις μια γυναίκα. Πρέπει να πάρεις μια γυναίκα να φροντίσει τα παιδιά.
-Δίκιο έχεις Αρίστο, αλλά καμιά στο χωριό δεν με θέλει, με αποφεύγουν…
-Να πάρεις μια ξενομερίτισσα. Να μην ξέρει.
-Θα μάθει Αρίστο, θα έρθει εδώ και θα μάθει….
-Να πάρεις μια, να μη μιλάει Ελληνικά Μανούσο. Μέχρι να μάθει, θα χει περάσει καιρός! …να κατέβεις στον Πειραιά. Να βρεις μια από κει.

Δε μιλούσε ο Μανούσος, σκεφτόταν.
Μια εβδομάδα μετά, ήταν έτοιμος.
Θα πάω στην Αίγυπτο Αρίστο. Θα λείψω καιρό. Θα βρω γυναίκα από τα χώματα της Φανούλας. Το νου σου στα γυναικόπαιδα…

Τρεις μήνες έλειψε ο κάπτεν και οι φήμες οργίαζαν.
Ένα πρωί, εμφανίστηκε στο έμπα του χωριού, με μια γυναίκα μαζί.
Αδύνατη, λεπτοκαμωμένη, σκούρα….
Καλώς όρισες Μανούσο, καλώς ορίσατε….. (τον υποδέχτηκε ο Αρίστος…)
καθίσανε στην αυλή και ο κάπτεν του πε για τη νέα γυναίκα του, τη Γιάρα.
Την είχε αγοράσει (!) από ένα Βεδουίνο στην έρημο. Την αντάλλαξε με κάτι καμήλες όπως τον δασκάλεψε ένας Αλεξανδρινός. ..
………………………………………………………………………………
……………………………………………………….
………………………………………
Στην πλατεία του χωριού επικρατούσε αναβρασμός.
Είχαν μαζευτεί άντρες και γυναίκες και ψαχνόντουσαν. Ποια είναι, από πού είναι.
Μάγισσα! από τα μέρη της άλλης!…έλεγε ο καφετζής…. Κόρη της ασωτίας και του λιμανιού, την είπαν άλλοι, από το σόι της Μαγδαληνής!…

Περνούσαν οι εβδομάδες κι η Γιάρα δεν εμφανιζόταν πουθενά. Τα ψώνια για το σπίτι τα έκανε ο Αρίστος. Στην πλατεία να βγει, ούτε λόγος…
Μόνο στη βρύση πήγαινε αξημέρωτα να φέρει το νερό. Η Λεμονιά, της την έστησε να μάθει…..

Εγκώ γυναίκα Μανούτσος! Αυτό έμαθε…
μόνο αυτό ήξερε η Γιάρα!
Αυτό της έμαθε ο Μανούσος, αυτό έλεγε!
Πως σε λένε? ρώταγε η Λεμονιά, εγκώ γυναίκα Μανούτσος!
από πού ήρθες? Εγκώ γυναίκα Μανούτσος,
σε παντρεύτηκε? Εγκω γυναίκα Μανούτσος….
Βαρέθηκε η Λεμονιά δε ξαναρώτησε…

Περνούσε ο καιρός και η Γιάρα έπρεπε να κάνει παιδί. Έπρεπε να σφραγιστεί ο γάμος και η υπόσχεση που έδωσε o Μανούσος στο Βεδουίνο. Να της κάνει γιο και να του δώσει το όνομά του. Νορίμ!
Έλα όμως που δεν ήθελε να την αγγίξει ο Μανούσος. Καμιά δεν ήθελε ν αγγίξει.. έπρεπε όμως….
Κι ότι έπρεπε να γίνει και δεν μπορούσε να το κάνει ο κάπτεν… το έκανε ο Αρίστος…
τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε. Ποτίσανε τη Γιάρα και δε πήρε χαμπάρι.
Προς ώρας δεν πήρε δηλαδή, γιατί…….
γεννήθηκε ένα αγόρι φτυστό ο Αρίστος!

Όσο μεγάλωνε ο Νορίμ, τόσο μεγάλωνε και το κουτσομπολιό. Άλλη κουβέντα δεν είχαν στην πλατεία…
Ο Μανούσος κι Αρίστος είχαν βρεθεί σε δύσκολη, πολύ δύσκολη θέση…
Βάση του άγραφου νόμου, ο Μανούσος έπρεπε να σκοτώσει και τη Γιάρα και τον…Αρίστο….

Το κακό ξορκίστηκε στην κηδεία του πατέρα του Μανούσου.
Ένα κοριτσάκι, ήταν δεν ήταν 5 χρονών, πλησίασε τον κάπτεν.
Συλλυπητήρια …
καλέ κύριε Μανούσο! σας παρακαλώ… πείτε στη γιαγιά μου, είναι ή δεν είναι δικό σας παιδί ο Νορίμ?
Άντε ! για να μας πει και καμιά ιστορία με νεράιδες. Όλο γι αυτό μιλάνε . Βαρέθηκα!
……………………………
……………………………………
………………………………………………

Μόνο ο νεκρός κινήθηκε! Όλοι οι άλλοι παγώσανε.

Τη λύση έδωσε ο παπαγιώργης….
Έλα εδώ Αγγελική μου, έλα να σου πω να μάθεις κι εσύ, να μάθουν κι οι υπόλοιποι.
Όταν γεννήθηκε ο γιος του Μανούσου, ο Αρίστος τον έφτυσε στο στόμα. Για αυτό και του μοιάσε!
Δηλαδή παπά μου, άμα φτύσω κι εγώ στο στόμα το παιδί της γειτόνισσας θα μου μοιάσει?
(Η ερώτηση ήρθε από το Σιφη… γνωστό μπερμπάντη του χωριού και των περιχώρων.)
Ναι Ιωσήφ! ναι τέκνο μου, του λέει κοιτάζονταν τον με μισό μάτι ο παπαγιώργης.
Δεν έχεις ακούσει που λένε, φτυστό ο πατέρας του?

Η παράδοση όντως το λέει. Άπαξ και φτύσεις στο στόμα νεογέννητου, το παιδί θα σου μοιάσει….

Χμμμμμ!