H Πλατινοσκουφίτσα.

Μια φορά κι ένα καιρό, στο δάσος της Κυβερνουσαλήμ ζούσε μια μεγαλοκοπέλα.
Είχε πατήσει τα 41 αλλά την κοινή λογική δεν την είχε!
Είχε πλατινέ φράντζα μεσ’ το μάτι αυτή!
Τον κόσμο τον κοίταζε με το ένα μάτι, το αριστερό. Με το δεξί έβλεπε τις τρίχες!
Τη ρώτησε κάποτε ένα ζώο, γιατί δεν την κόβει τη ρημαδόφρατζα. Η φράντζα είναι ετικέτα, της είπε, είναι σα να λές, περάστε, πηδήξτε, τελειώσατε.
Α! μπα? Αυτή τη γνώμη έχουν τα ζώα για τη φράντζα? Εγώ πάντως την έχω για να θυμάμαι ότι, όλα στη ζωή μας, ακόμα κι αυτή η ίδια , κρέμεται από μια τρίχα…

Κάποια μέρα, ήταν πρωί τ Αυγούστου, θαρρώ, η Πλατινοσκουφίτσα αποφάσισε να πάει στο ποτάμι για πικ νικ. Πήρε το καλαθάκι της, και όδευε προς την όχθη. Την ώρα που έφτανε, βλέπει μια ξανθιά κοπέλα να φυλάει ένα βατράχι. Μόλις το ασπάστηκε δις, ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα!
Όπως ίσως μπορείς να φανταστείς, αναγνώστη μου, παράτησε η Πλατινίτσα τα αβγά και τα καλάθια κι άρχισε να φυλάει τα βατράχια του ποταμού. Φίλησε γυρίνους, φίλησε πέστροφες, μέχρι και τα χαλίκια φίλησε, αλλά πρίγκιπας… γιόκ!
(ρε γαμώτο! Ένας θα ήτανε και τον πρόλαβε η άλλη)

με τη βατραχίλα ακόμα στα χείλι , προχώρησε στο δάσος η πλατινοσκουφίτσα, φτύνοντας συχνά. Πότε την τύχη της, πότε για να φύγει η βαλτίλα από τη γλώσσα.
Εκεί που περπατούσε, βλέπει μια κόρη, με πλατινέ μαλί κι αυτή, να είναι ξαπλωμένη στο χώμα και γύρω της εφτά άνδρες να κλαίνε.
- τι τρέχει λεβέντες μου και τη κλαίτε την πλατινομαλούσα?
-να μια κακιά μάγισσα της έδωσε να φάει ένα μήλο, κι ήταν φαρμακωμένο.
(πάλι μήλο? Ρε παιδιά , τι μας λένε τότε, ότι ένα την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα?)
Εκεί που καθόμασταν και την κλαίγαμε την ξανθιά, σκάει ρις κι άλλος πριγκιψ!
Τη φιλάει…και να σου το θαύμα…

Φέρτε μου μήλα, φέρτε μπανανόμηλα, ξυνόμηλα, φιρίκια, φέρτε να φάω να φαρμακωθώ…
Το Πήλιο έφαγε, πρίγκιπας ΓΙΟΚ!
Συνέχισε να προχωράει η Πλατινοσκουφίτσα ώσπου νύχτωσε.
Έφτασε σ ένα σπίτι κι είδε φως. Κοίταξε από το παράθυρο και είδε μια ξανθιά γυναίκα να κοιμάται στις στάχτες.
Μωρέ! Γυναίκα Φοίνικας είναι αυτή? Αναγεννήθηκε από τις στάχτες της! Σκέφτηκε η Πλατινοσκουφίτσα. Πήγε και την σκούντησε… είσθε καλά?
-Ω ναι! Σας ευχαριστώ, περιμένω τον πρίγκιπα μου, θα έρθει σε λίγο να μου φορέσει το γοβάκι και θα φύγουμε αγκαλιασμένοι από τη μιζέρια.
Δε χρειάζεται να σας πω, ότι κυλίστηκε σε στάχτες, λάσπες και μπουγαδόνερα η Πλατινίτσα. Ούτε για τα γοβάκια να σας πω, τον Καζάκο και τη Γιάνναρη φόρεσε, πρίγκιπας, ούτε γιαλατζί…

Την έβλεπε η νεράιδα του δάσους και ξεκαρδιζόταν.
Έλα δω βρε κουτό! Έλα δω! (της λέει κάποια στιγμή)
Αχταρμά τα χεις κάνει βρε Πλατινοσκουφίτσα μου! Έχεις μπερδέψει τους μύθους!
Εσένα δε σου αναλογεί πρίγκιπας! Λύκος σου πέφτει…
-Λύκος?
-Ναι!
Ε! πες το ντε!
Λύκε, λύκε για έλα δω…………

Ουουουουουουουου………….(αυτό είναι ουρλιαχτό, και παρακαλώ να διαβαστεί αναλόγως)