Γιατί? Γιατί έτσι μου αρέσει !

Είναι κάποιοι φίλοι που με ρωτούν γιατί το blog μου είναι τόσο λυτό.
Γιατί δεν το εκσυγχρονίζω, γιατί δεν το εμπλουτίζω με κάποιο gadget, με κάτι από τα τόσα χαρούμενα που κοσμούν τα περισσότερα blog.
Όχι δεν βαριέμαι να το κάνω! ούτε από άγνοια είναι…
Αν θέλω κάτι, να είσαστε σίγουροι, πως μαθαίνω τον τρόπο…
Αλλά η Μαγδαληνή δεν είναι blog με την ευρεία έννοια.
Το ημερολόγιο μιας <ξανθιάς> είναι…
Καλύπτει το ψώνιο μου να γράφω ιστορίες….
Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, είναι και λίγο δόλιος, ο λόγος που γεννήθηκε η Μαγδαληνή, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπα ευαγγέλιο..

Δεν ξέρω, αλλά μάλλον δεν θέλω να αλλάξω κάτι. Δεν αλλάζω εύκολα ότι επιλέγω.
Καταλήγω σ αυτό που μιλάει στην ψυχή μου.
Αυτό το μπλε με τα σύννεφα, αυτό το ανατολίτικο κτίσμα που κοσμεί τη σελίδα
νοιώθω να δένει τις δυο πατρίδες μου…
(Για όσους δε γνωρίζουν, κατάγομαι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου)

Πάντως ευχαριστώ, που ασχολείστε και προτείνετε.
Δεν είμαι ακατάδεκτη!
Απλά στην Κυβερνουσαλήμ, κυβερνώ εγώ.
Τόσοι τρελοί σας κυβερνούν, ανεχτείτε έναν ακόμα!

Επί της ευκαιρίας, να ευχαριστήσω τους εξωμπλογκικούς φίλους…
τον Captain για τα καλά του λόγια.
Το Βαλτάζαρ που του αρέσουν οι αναρτήσεις μου για την κα Ντόρα.
(Είναι στην Πόλη η Λωξάντρα μου, και παρόλο που με σκάει, μου έχει λείψει…)
και φυσικά θα ευχαριστήσω και τον Μάρτη.
Ποιόν Μάρτη?
Αυτόν που δεν λείπει από τη Σαρακοστή, το Μιχάλη φυσικά…
(πήγε στην Κρήτη το τομάρι και τον αναμένω να φέρει τη ρακί!)
Γιατί τον λέω τομάρι?
Όποιος πάει στην Κρήτη, κι έχει το θράσος να μου το λέει .. είναι ΤΟΜΑΡΙ….
(και για κάποιον άλλον βαράν τα …μπουκαλάκια!!!!)

στέλνω την αγάπη μου, στην αγάπη μου…στην Κρήτη!