Το στεφάνι !

Χτυπάει το σταθερό….
Πότε μου δεν σηκώνω το σταθερό… κι όμως! να που κάνω λάθη….

Μαγδαληνή? Εσύ είσαι τζιέρι μου?
Ωχ , ωχ, ωχ…. ! η κα Ντόρα…
Ναι, κα Ντόρα μου, καλημέρα.
Είμαι από κάτω βρε γιαβρί μου, άνοιξε με μπρε, σε έφερα κανταΐφι…
(Ναι καλά…)
Ανοίγω και εμφανίζεται η ανεμότρατα…
Η κα Ντόρα είναι περίπου 80-90 κιλά, ξανθιά, με ένα κιλό χρυσό στο κάθε χέρι.Όταν περπατάει ακούς ένα χαρακτηριστικό κλιγκ κλινγκ…
το ότι είναι σκέτος σίφουνας το έχω αναφέρει…
-Φτιάξε μπρε ένα καφεδάκι να πιούμε μέχρι να έρθει η μάνα…
-Να το φτιάξω το καφεδάκι καλή μου, αλλά εγώ πίνω τη φραπεδιά με τις 42 ζάχαρες να είμαστε εξηγημένες…
Έλα μπρε Μαγδαληνή… έλα μπρε, για πες μου, βγήκε τίποτα από το φλιτζάνι που σε είπα την περασμένη φορά?
Κάτι βγήκε κα Ντόρα μου.
-Αλήθεια μπρε? Για πες μου…
-Το στεφάνι κα Ντόρα μου, αυτό βγήκε….
-Αχ μπρε Μαγδαληνή μου, πολύ ευτυχισμένη με κάνεις μπρε κόρη μου!
-Γιατί?
-Ε! τι γιατί μπρε σαλόζα? Που θα παντρευτείς….
-Εγώ δεν είπα πως θα παντρευτώ!
-Μα λες που βγήκε το στεφάνι!
-Ναι, το στεφάνι βγήκε! Δεν είπα για γάμο, στεφάνια στέλνουμε και στις κηδείες!
-Φτου, φτου, μπρε τι λόγια είναι αυτά? Πέθανε κανείς?
-Όχι ακριβώς.
-Πάλι τα τρελά σου άρχισες μπρε? Μίλα καλά να σε καταλάβω.
Θα σου πω κα Ντόρα μου, θα σου πω, κι ότι κατάλαβες, κατάλαβες..
Λίγες ημέρες μετά την πρόβλεψη σου, καθόμουν αμέριμνη και λιαζόμουνα στο τρίτο συννεφάκι αριστερά. Είχα τα μάτια κλειστά κι ονειρευόμουν, εκεί που ο νότιος άνεμος μου χάιδευε το πρόσωπο, νοιώθω ξαφνικά να πέφτω..
Έπεφτα, έπεφτα σταματημό δεν είχα. Ε!!!! Γαβριήλ, άρχισα να φωνάζω, Γαβριήλ που είσαι???? Εκεί που δεν άκουγα και δεν έβλεπα τίποτα, ξαφνικά βλέπω γύρω μου παραξενεμένες φάτσες να με κοιτούν και να μιλάνε μεταξύ τους.
Καλησπέρα ! τους λέω. Ένας από αυτούς έρχεται δίπλα μου.
-Τι καλησπέρα μας λες? Ξεδιάντροπη !
-Εγώ? Εγώ είμαι η ξεδιάντροπη? Και γιατί παρακαλώ?
-Γιατί είσαι στην κόλαση και φωνάζεις το Γαβριήλ..
-Που είμαι λέει? Τι δουλειά έχω εγώ εδώ? Εγώ είμαι η αρραβωνιαστικιά του Μάνου..Δεν ανήκω εδώ!
-Ποια ? η Μαγδαληνή είσαι ?
-Αυτοπροσώπως!
-Ρε δεν αφήνεις τα τρελά? Η Μαγδαληνή έχει φωτοστέφανο! Εσύ δεν έχεις..
Μπα ! τι μας λες? Και φυσικά έχω…
Έχω, δεν έχεις, γινότανε χαμός…
ξαφνικά ακούγεται μια μπάσα, πολύ μπάσα φωνή…Μαγδαληνηηηή.
Ο συνομιλητής μου πάγωσε, οι υπόλοιποι υποκλίθηκαν. Το αφεντικό της κόλασης με τίμησε με την παρουσία του…

-Τι κάνεις εδώ Μαγδαληνή? Θα προκαλέσεις διπλωματικό επεισόδιο! Θα νομίζει ο ακατονόμαστος ότι σε απήγαγα, και θα γίνει του παραδείσου…
-Δεν έχω ιδέα τι κάνω εδώ…ξαφνικά άρχισα να πέφτω!
-Το φωτοστέφανό σου που είναι?
-Άντε πάλι… τι εννοείς που είναι ? δεν το βλέπεις?
-Όχι! Δεν το έχεις…παράξενο! Άσε! θα στείλω meil επάνω να δω τι συμβαίνει…


εν τω μεταξύ στον παράδεισο….

Ρε συ Μιχαήλ, είδες πουθενά τη Μαγδαληνή? …
Όχι Γαβριήλ δεν την είδα, άλλωστε δεν είναι δική μου ευθύνη η ξανθιά.

Ωπ! Meil από τον από κάτω! Τι ? η Μαγδαληνή στην κόλαση?
-Κε Μάνοοοοοοοοο
-Τι τρέχει Γαβριήλ?
-Η Μαγδαληνή κε Μάνο…
-Τι έπαθε η Μαγδαληνή Γαβριήλ?
-Είναι στην κόλαση και δεν έχει φωτοστέφανο….
-Τι λες μωρέ? Δεν μπορεί…Εκτός κι αν….
Πάω! Πάω… γιατί αν συμβαίνει αυτό που φαντάζομαι….
-Τι τρέχει αφεντικό ? τι έγινε ? που πας
- έχω να πω δυο φωνήεντα σε αυτόν που της πήρε το φωτοστέφανο. Θα τα πούμε αργότερα Γαβριήλ…αργότερα…..
……………………………………………………………………………………..

-Κατάλαβες κα Ντόρα μου?
-Κατάλαβα μπρε Μαγδαληνή!
-Τι κατάλαβες κα Ντόρα μου?
-Άκου μπρε! κι εγώ ξανθιά είμαι!
Οι μελαχρινοί δεν σε καταλαβαίνουν….