Α! ρε παλιοεπιταγή, τι τραβά για σένα η ξανθή!

Όταν η αγορά <κάθεται> οι πωλητές τρέχουν…
Έχω βάλει φτερά στα πόδια λοιπόν και τρέχω να εισπράξω καμιά επιταγή. Πολύ κλάμα ρε παιδί μου.
Ευτυχώς που οι περισσότεροι πελάτες μου, την έχουν τη λόξα τους και το διασκεδάζω. ( Είναι βλέπετε απόρροιες του μαλακομαγνητάκου μου.)
Ένας από τους λοξούς, είναι και ο μεγαλοχασάπας στην πόρτα του οποίου και παρκάρω. Τρελός για δέσιμο! Μιλάει με στιχάκια που σκαρώνει εκείνη τη στιγμή. Καρπενησιώτης . Η προσφορά του είναι όλα τα λεφτά!
Στο πρώτο μας ραντεβού πριν τέσσερα περίπου χρόνια, έβαλα τα κλάματα, αφού δεν μπορούσα να …γελάσω.
Όταν μπήκα στο γραφείο του, μιλούσε με το διοικητή της τροχαίας. Του είχαν πάρει το δίπλωμα και την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου. Τον ακούω να του λέει…
Ινταξ του διπλωμ! να μου το παρς! αφου έτριχα , να μου το παρς ! αλλά την άδεια κυκλουφουρίας τι την παιρνς? Ιγώ έτρεχα! τ αμάξ τιμουρείς???
Ανένδοτος ο διοικητής, του έλεγε πως αυτό ορίζει ο νόμος.
Ε! Τότε! (του λέει ), να μι δώσ πίσ τα τέλ κυκλουφουρίας! Ιγω τα εχ πληρουμένα για δώδηκα μήνς …Τους δύο μήνς να μι τις δώς πίσου!…
(Άλλο να σας το γράφω κι άλλο να τον ακούγατε…
νεκρή στο πάτωμα ήθελα να πέσω! αν γέλαγα μπορεί τσαντιζόταν. Κρατιόμουν με το ζόρι. Γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα και μου χε κοπεί η ανάσα.)

(Την πήρε τελικά πίσω την άδεια κυκλοφορίας…
Έχει μηνύσει όλες τη ΔΕΚΟ, αυτός! ειδικά στη ΔΕΗ, τον ακούνε και τρέχουν .. Του πληρώσανε ψυγείο και υπολογιστές,τέσσερις φορές! Δεν παλεύετε ο άνθρωπος!)

Σήμερα ήμουνα στα λημέρια του…
Μπουκάρω κανονικά στο γραφείο του και τον βρίσκω να μιλάει στο τηλέφωνο.
Με το που με βλέπει, παρατάει το ακουστικό , ανεβαίνει πάνω στον πάγκο και απαγγέλλει:
Η Μαγδαληνή, η Μαγδαληνή ήρθε να πάρει επιταγή
Μα για να πάρει το χαρτί, πρέπει να σκάσει ένα φιλί!!!!

Ρε τι τραβάω!…
(Αλλά δε βαριέσαι ! Από τότε που ο Ιούδας φίλησε το Μανωλιό, φιλάω κι εγώ αβέρτα!)
Σμάτς ! Του σκάω πεταχτό φιλί στο μάγουλο και στρώνομαι στην καρέκλα, μέχρι να κόψει το τσέκι! Υπογράφει και με κοιτάζει.
-Α! Ρε ξανθιά! Τι πρόβλημα έχεις εσύ? Εσύ πουλάς μόνο με φάτσα και βυζί…
γκρρρρ…
Αν δεν ήταν πελάτης, θα του σκαγα μπουκέτο στη μάπα!
-Δε μου λες ρε φιλαράκι, τόσα χρόνια το χεις δει το βυζί? Τι μας λες τώρα?
Είχα γίνει βαπόρι έτοιμο για μπάρκο…
-Όχι ρε κορίτσι, μη το παίρνεις έτσι! που λέει ο λόγος, θέλω να πω ότι η δουλειά σου είναι εύκολη.
-Εύκολη τη θεωρείς εσύ. Δεν υπάρχει πιο δύσκολη δουλειά για μια γυναίκα από το να είναι στις πωλήσεις.
-Άσε ρε Μαγδαληνή που είναι δύσκολη η δουλειά σου. Δύσκολο θα ήταν να βγεις στα φανάρια και να καθαρίζεις τζάμια! Αυτή η δουλειά θέλει ψυχή!
-Μωρέ τι μας λες! Σιγά την ψυχή που θέλει…
-Αν βγεις εδώ στα φανάρια, στην Π.Ράλλη και καθαρίσεις 5 παρμπρίζ, θα σου δώσω άλλη μια επιταγή, ισόποση !
-Σιγά τα ωά ρε μάστορα! Κόψε την έξτρα επιταγή και πάμε παρέα στα φανάρια. Θα καθαρίσω 6 παρμπρίζ!

Ωρα 12,30. Στα φανάρια Κηφισού και Πέτρου Ράλλη γίνεται αλαλαγμός! Διάφορα αλλοδαπά κάνουν Ντου από Παντού στους οδηγούς.
Τους χώνουν μες τη μούρη ότι μπορείτε να φανταστείτε. Μπανάνες, λουλούδια, οδηγούς δρόμων, ζώνες μασάζ. Πουλάνε τα πάντα!
Εκτός από τους πωλητές, είναι και τζαμοκαθαριστές! Αυτοί,εφορμούν σαν αφιονισμένοι στα αυτοκίνητα, να καθαρίσουν τα τζάμια.Λεφούσι λέμε…
Να σου λοιπόν και η Ξανθιά με το μαύρο κουστούμι και τη μπότα τη δωδεκάποντη, μ ένα κουβά κι ένα μαρκούτσι στο χέρι! Με συνοδεύει ο χασάπας με την ποδιά που είναι μες τα αίματα! Μιλάμε για ΤΟΟ σκηνικό! Η μελαψή τζαμοφυλή (!) με κοιτάζει καλά, καλά! Χαμογελούν και κάτι λένε, το Τι, μόνο αυτοί το ξέρουν!
……………………..
Το πρώτο κόκκινο φανάρι άναψε. Γιούργιααααα!
Εγώ κι άλλοι δυο, την πέφτουμε σ ένα άσπρο ίμπιζα, όπου ήλπιζα, να τσακώσω το πρώτο μου σέντσι! Με κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι του…
-golden boy τώρα και στα φανάρια! καλά να πάθετε ρεεεεεε….
(Με πιάνουν τα γέλια με την ατάκα….σωστός ο τύπος!)
Του καθαρίζω το παρμπρίζ αλλά δε δίνει φράγκο.
-Χρωστάω στις τράπεζες, πάρτα από κει, μου λέει και γελάει….
-Ταινία γυρίζεται? Με ρωτάει μια κυριούλα που της καθαρίζω το τζάμι..
-Όχι κυρία μου, στοίχημα έχω βάλει …δώστε ένα σέντς!
Τσακώνω το 10λεπτο που μου δίνει και πάω παρακάτω.
Ένας μηχανόβιος μου λέει: Κούκλα το ντεπόζιτο θέλει γυάλισμα , είσαι?
τον κοιτάζω να τον <κόψω> πλακίτσα κάνει ,ή….
-Πόσα θες για να με στείλεις μανάρι μου? Μου ξαναλέει…
-Από δω στο διάολο, ούτε δυο λεπτά! Καλό κατευόδιο !…

Ε ρε που μπλέξαμε…
Να μη σας τα πολυλογώ, σε 1 ώρα καθάρισα 6 παρμπρίζ, μάζεψα 5 € πήρα την επιταγή και γύρισα σπίτι.
Είμαι πιασμένη…τα χέρια μουυυ, τα πόδια μουυυυ.. έχω δυαλίσει στην καρέκλα και τραγουδάω…Δε ξαναπλένω το παμπρίζ με το Πακιστανάκι ….
Θα παραμείνω στις πωλήσεις, είναι βαριά η τζαμοκαθαριστική!