Η Πλατινάτη και οι εφτά νάνοι…

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη που την έλεγαν Κυβερνουσαλήμ, ζούσε μια γυναίκα με πλατινέ κόμη.
Η Κυβερνουσαλήμ στα πρώτα της χρόνια ήταν μια ήσυχη πόλη με λίγους κατοίκους πολύ πράσινο και πολύ ησυχία.
Σιγά, σιγά άρχισε να μαζεύεται κόσμος και λαός και η ησυχία διαταράχθηκε.
Οι γλάστρες στα μπαλκόνια αντικαταστάθηκαν από πλαστικές σημαίες.
Δεν της άρεζε καθόλου της ξανθιάς η κατάσταση και σκέφτηκε να φύγει, να πάει αλλού. Φόρτωσε το αυτοκίνητο, πήρε και την αποχη της και ξεκίνησε….
Βγήκε στην παραλιακή και γκάζωσε. Δεν πρόλαβε να κάνει λίγα γκαζωτά χιλιόμετρα και το κόκκινο φανάρι τη σταμάτησε. Άκουγε μουσική και κοίταζε το ηλιοβασίλεμα μαγεμένη. Όπως σιγοτραγουδούσε το πατριωτικό άσμα, η Κυβερνουσαλήμ ποτέ δεν πεθαίνει, τσούουπ! εμφανίζεται μπροστά της ένας νάνος! Καλοβαλμένος, με γραβάτα και κουστούμι ριγέ. -Να σου καθαρίσω τα τζάμια? Της λέει…
-Μπα δεν υπάρχει φράγκο. -Μα δεν θέλω λεφτά. Είμαι ο αρχιυπηρέτης σου.
-Θα το καθαρίσεις δλδ δωρεάν? -Όχι ακριβώς ….Την ψήφο σου θέλω!
- Να σου δώσω καλλίτερα το χέρι μου? - Όχι! Η ψήφος σου μου χρειάζεται τώρα, το χέρι θα στο κόψω μετά. Πρέπει να ξαναβγώ Πλατινάτη. Μόνο εγώ μπορώ να σώσω την Κυβερνουσαλήμ! -Αφού μόνο εσύ μπορείς να τη σώσεις, τότε γιατί την παράτησες? Γιατί με τρέχεις εμένα; Γιατί κάνεις εκλογές και μου τα πας όλα πίσω? Ας καθόσουν στα αβγά σου νάνε μου, είχες χρόνο. Από την άλλη πάλι καλά έκανες και τα παράτησες. Με μπούχτισες, μ έκαψες, με συνουσιάζες άνευ σίαλου…
Δεν υπάρχει περίπτωση να σε ψηφίσω. Απαπαπαπαπα. Είπαμε νάνε μου, ξανθιά είμαι, όχι μαλάκας…..

Γκαζώνει και φεύγει η Πλατινάτη. Σε λίγο, άλλο κόκκινο φανάρι την αναγκάζει να σταματήσει. Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά. Το ραδιόφωνο έπαιζε άσμα προφητικό του Ιωάννη Μηλιώκα , Γκρέκο Μασκαρά…το σιγοτραγουδούσε και όπως χάζευε το φεγγάρι, βλέπει μπροστά της έναν άλλο νάνο, αδύνατο και καραφλό…
-Να το καθαρίσω το τζάμι κυρία? -Δεν έχω λεφτά νάνε, μου τα πήραν.
-Έχω εγώ, θα σου δώσω! -Που τα βρήκες καλέ μου νάνε? Ο άλλος κοπανιέται ότι δεν υπάρχει φράγκο. -Α! Πλατινάτη μου, εγώ είμαι ο υιός της μάγισσας. Αν με ψηφίσεις και βγω, θα έρθει η μάνα μου με το μαγικό ραβδί της. Θα ακουμπήσει τον αγωγό που μεταφέρει αρνητική ενέργεια και όλα θα βαίνουν καλώς…
Τον κοίταζε η Πλατινάτη και χαμογελούσε σαρδόνια.
Ούτε τα μαλλιά σου δεν άντεξαν αυτά που λες νάνε μου… πρώτος καράφλιασες….
Πάω, φεύγω, την αγαπώ την πλατινέ μου κόμη!

Συνέχισε την πορεία της ακάθεκτη η Πλατινάτη. Άλλο φανάρι , άλλος νάνος.
Μικρός και χαριτωμένος. Αυτός της χτύπαγε απελπισμένος το παρμπρίζ.
Πρέπει να μπω μέσα, βάλε με μέσα…. φώναζε πανικόβλητος…
Γιατί καλέ χτυπιέσαι? Γιάντα να σε βάλω μέσα? -Για να ακουστεί η φωνή σου!
-Εδώ δεν ακούγεται η δική σου. Μιλάτε όλοι μαζί και δεν ακούγεται τίποτα.
Άσε , κάτσε έξω, κι όταν ωριμάσεις βλέπουμε….

Έφτασε στο φανάρι του Π. Φαλήρου…
Εκεί στεκόταν ένας νάνος…. μα τι νάνος! Χοντρούλης , χαρωπός , τζουτζουκομπουμπούκος , να του τραβήξεις τις μαγούλες σου ρχετε. Δεν στεκόταν μόνος ο νάνος τούτος. Δίπλα του στεκόταν ένας νανίσκος με διαπεραστική φωνή και αλύχταγε…πίσω τους στεκόταν ο Ηλιος! Τον είδε η Πλατινάτη και σταμάτησε. Ήλιος σου λέει, κάτι θα φωτίσει, λίγο φως θα το δούμε. Πλησίασε στην παρέα. Εκείνη την ώρα ο Ήλιος, που ταχε πάρει με τις τσιρίδες του νανίσκου αποχωρούσε.
Εγώ αγάπη μου είμαι Θεά, δεν την μπορώ την κατινιά. (Έτσι είπε στον πρόεδρο μπουμπουκονάνο.) Εγώ την κάνω!
Αφού την έκανε αυτός, την κάνω κι εγώ…αβετε τσάο ρουμπινέτε πρόεδρα!
Δεν έχει ψηφουλο…

Γυρνούσε άσκοπα στους δρόμους η Πλατινάτη και οι ρόδες της την οδήγησαν σε μια περιοχή που όλα …Περίσσευαν… μια γηραιά νάνα(!) τη φώναξε.
Ξανθιά! Ξανθιά, εδώ! Σου κλέβουν το ψωμί και το νερό σου, τον αέρα που αναπνέεις.
Εδώ! Εμένα να ψηφίσεις…
Σαν καλά να μου τα λες κυριούλα μου, για πες μου κι άλλα…
Μπλα, μπλα, μπλα, κάπου την έχασε η Πλατινέ τη συζήτηση. Δεν μπορούσε να την παρακολουθήσει. . Μα τι έγινε? Είπαμε κυρία Καλή μου, δεν είμαι μαλάκας, ξανθιά όμως,… είμαι. Πες τα μου απλά να καταλάβω…

Μπαααα ! θα κλείσω τα παράθυρα και θα βάλω κλιματισμό. Δεν την παλεύω με δαύτους… έκλεισε το ραδιόφωνο κι έβαλε cd . this is how you remind me of what realy Ι am…
Τραγούδαγε εκστασιασμένη η Πλατινάτη ώσπου μια άλλη γρια νάνος, έπεσε στις ρόδες της.
Τι κάνεις καλή μου κυρία? Εδώ βρήκες αν αυτοκτονήσεις?
Είμαι η μοίρα σου Πλατινάτη. Έπρεπε να σε σταματήσω. Στο δρόμο που διαβαίνεις λίγο πιο κάτω είναι στημένος ο 7ος νάνος. Δεν πρέπει να περάσεις από κει.
Δεν θα σου ζητήσει ψήφο αυτός. Αυτός θα σου πάρει την ψυχή και την αποχη. Δεν πρέπει να περάσεις από κει…
Καλά, ποιος είναι αυτός ο 7ος νάνος , ο Μαμμωνάς?
Κοντά έπεσες…είναι ο Μαμουνιας , θα στα πάρει όλα αυτός! Άλλαξε δρόμο!
Μα που να πάω? Ξέρεις κανά στενό? Όπου μπήκα , κατέληξα σε αδιέξοδο.
Άσε το αυτοκίνητο Πλατινάτη και πήγαινε με τα πόδια. Στην παρακάτω γωνία θα σε περιμένει ο συνεργάτης μου, ο Δημοσθένης. Θα σε οδηγήσει στην Τακλαμακάν, στη Μάχτα νε. Εκεί θα συναντηθείς με τον αρχιερέα της μαύρης αδελφότητας.
Αυτός θα σου δείξει το δρόμο….μόνο προσοχή στα Νεφελίμ, δαγκώνουν!

ΦΕΥΓΩ αδέλφια! φεύγω να σωθώ,
Η μόνη μoυ σωτηρία είναι ο Λιακό!!!!!