Ο κάπτεν επέστρεψε !

Όταν πέθανε η Φανή, ο Μανούσος ήταν 24 ετών.
Παρόλο που σε αυτή την ηλικία οι ορμόνες οργιάζουν, ο καπετάνιος δεν ήθελε να δει γυναίκα. Ανέβηκε στο βουνό και βοσκούσε τα γίδια ο ίδιος.
Είχε αγριέψει ο Μανούσος στην όψη, στη φωνή, δε μιλούσε σ άνθρωπο.
Μόνο τον Αριστάκη έβλεπε. Ανέβαινε εκείνος συχνά στο βουνό και του κανε συντροφιά.

Είχε να φανεί ο Αρίστος δυο εβδομάδες. Σπάνιο γι αυτόν! μέρα παρά μέρα ανέβαινε και του φέρνε καπνό και νέα…

Τον είδε από μακριά και κρυφοχαμογέλασε.
Άσκημα νέα όμως έφερνε ο Αρίστος. Σκυφτός πήγαινε, σαν άντρας εκατό ετών.
Έκατσε και του πε για την αδελφή του την Ελένη. Είναι γκαστρωμένη Μανούσο…
Κάπνιζαν αμίλητοι ώρες πολλές. Την ώρα που ο Αρίστος σηκώθηκε να φύγει, ο Μανούσος σηκώθηκε. Θα την πάρω εγώ Αρίστο! Περίμενε θα φύγουμε μαζί.
Πήγε στην καλύβα και πήρε ένα δερμάτινο σακούλι.
Πήγαν στο σπίτι του Αρίστου. Τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε .Το άλλο Σάββατο ο γάμος….

Κάτι μυρίστηκε το χωριό με τα ξαφνικά στεφανώματα…
Ψου ψου ψου στις πόρτες και στον καφενέ, οι φήμες οργίαζαν.
Κατέβηκε λέει ένα βράδυ από το βουνό και τη βίασε την Ελένη, πήγε ο Αρίστος και του ζητήσε το λόγο….Μπαααα… έλεγε ο καφετζής κουκούλωμα είναι. Την είχα δει εγώ στο Ηράκλειο τραβιότανε μ ένα μουστακαλή.
Πενήντα κατοίκους είχε το χωριό, πενήντα γνώμες άκουγες.
Φτάσανε και στα αφτιά του Μανούσου…
Ο Αρίστος με τα μαχαίρια στις τσέπες.
Δεν θα κάνεις πράμα Αρίστο του λεγε ο Μανούσος. Άσε και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι στο γάμο. Κάνε υπομονή κι έχε πίστη στη φύση.
Δεν καταλάβαινε ο Αρίστος αλλά δε χάλαγε ποτέ χατίρι στο Μανούσο, πόσο μάλλον τώρα…
Όλη την εβδομάδα ο Μανούσος έβραζε ρίζες και χόρτα από το δερμάτινο σακουλάκι που χε φέρει μαζί του από το βουνό. Βρώμαγε ο τόπος.
Ίντα κάμεις μωρέ Μανούσο με τσι ντάντουρες και τα μανιτάρια?
Υπομονή Αρίστο θα δεις…

Χαράματα Σαββάτου!
Μέσα στην πρωινή ομίχλη δυο ανθρώπινες φιγούρες κι ένας γάιδαρος, διασχίζουν το μονοπάτι προς την δεξαμενή….την δεξαμενή που τροφοδοτούσε τη μοναδική βρύση του χωριού….

Κατά τις έξι φτάνει στη βρύση η Λεμονιά με το σταμνί, γεμίζει το νερό και βλαστημάει που… πάλι θολό είναι. Να σου κι η φουρνάρισα, κι ο παραγιός του καφετζή. Να σου και το Λενιώ, και το Κατερινάκι…όλες, όλες ….

Τα πρώτα κρούσματα φάνηκαν στο χωριό κατά τις 10 το πρωί. Οι γυναίκες χασκογελούσανε κι έπαιζαν με τα μπουγαδόνερα , άλλες είχανε σωριαστεί στις αυλές και βρίζανε τους απόντες συζύγους , άλλες ήταν στην καρακοσμάρα τους….Το Κατερινιώ είχε πετάξει τα ρούχα του και χόρευε στο κέντρο της πλατείας.
Το μεσημέρι επέστρεψαν οι άντρες και τρίβανε τα μάτια τους. Μέχρι κι ο καφετζής είχε τρελαθεί. Είχε αφήσει το μαγαζί κι έτρεχε πίσω από τη Λεμονιά την αδελφή της γυναίκας του.
Ορέ ίντα γινε εδώ? Μήτε φαί μήτε ρακί…ήπιανε νερό….



Έγινε στο χωριό της…Μαγδαληνής…
Να τρέχουν 45 κάτοικοι πάνω κάτω χωρίς λόγο, χωρίς σκοπό!
Γελούσαν, κυλιόντουσαν στις λάσπες, αρπάζονταν από τα μαλλιά.
Χαμός!

Του παπά, του πήγανε νερό ο Μανούσος κι ο Αρίστος…
από το καλό νερό! το αφαρμάκοτο....
Τα παιξε ο παπαγιώργης, normal αυτός, έβλεπε τους σύντεκνους του να κάνουν έτσι, κι άρπαξε την αγιαστούρα.
Ο σατανάς! ο σατανάς ήρθε στο χωριό…

Δεν είχε κι άδικο …
Ο κάπτεν, είχε γυρίσει….