Μαγδαληνή – Μπούλης= 1-1 πάμε για τα play off?

Φαγώθηκα όλο το σ/κ να σκέφτομαι πως θα εξελιχθεί το πρώτο μας ραντεβού.
Είχα μια αγωνία, ένα χτυποκάρδι…
Δεν κατέβηκα στο γήπεδο χωρίς σχέδιο…(γεια σου ρε κηπουρέ!) Στη λεπτομέρεια θα κρινόταν το αποτέλεσμα. Θα τσιμπήσει ο μπούλης?
Οι πληροφορίες μου, ότι δεν αποχωρίζετε το αμάξι του, ήταν η βάση του σχεδίου…
Δευτέρα πρωί…Κατά τις 10 καταφτάνω στα γραφεία. Ο δικός μου, πρέπει να χε μόλις γυρίσει από σκυλάδικο της Θηβών…δεν εξηγείται αλλιώς το ντύσιμο του…
-Που θα σε πάω Μαγδαληνή μου?….
-Θες να πεις, ΕΓΩ που θα ΣΕ πάω (του λέω) Με κοιτάζει στα μάτια για πρώτη φορά! Χαμογελάει…
-Που πάμε ? με ξαναρωτάει.
-Μήπως πρώτα από το σπίτι σου? (Του λέω...)
(Με κοίταζε με το απλανές βλέμμα της αγελάδας. Το κάτω κεφάλι λειτούργησε, αλλά το πάνω τον σταμάτησε, ο ρουφιάνος της εταιρείας, με ενημέρωσε ότι ρώταγε για μένα, τι μέρος του λόγου είμαι… )
-Τι να κάνουμε σπίτι μου? με ρωτάει απορημένος…
-Ν αλλάξεις! Προφανώς δεν πρόλαβες. Ξενύχτησες χθες ε?
(αφού το σκέφτηκε λίγο…)
-Χαχαχα πλάκα μου κάνεις! Μου το πανε εμένα , έχεις πλάκα εσύ!
-Ναι βρε ! είδες τι χωρατατζού είμαι. Πάμε για Ασπρόπυργο …
-Ασπρόοοπυργοοο! Το λέει, λες και του είπα στη χωματερή…
(Βόρεια προάστια, μου θελες πουλάκι μου ε?… Αμ δε!)
-Ναι, ναι! Ασπρόπυργο, έχει πρόβλημα ένας πελάτης και πρέπει να πάω…
Αναμένω με αγωνία να δω που θα κατευθυνθεί ….
Κατευθύνεται προς το impeza…ε ρε γλέντια! Στον Ασπρόπυργο με το impreza!
(Που πας ρε Καραμήτροοοοοο.)
Μια χαρά ! το έκανε το λάθος… όταν δει που βρίσκεται ο πελάτης…όταν δει τον δρόμο θα πάθει συγκοπή!!! Του σκάω χαμόγελο και μπαίνω στο …μωρό.
(Σιγά τα ωά! Προτιμώ τα τζιπ.)
Βάζει μπροστά τη μηχανή και να σου και ο Βασίλης Τερλέγκας! Ενός λεπτού σιγή! Ήμαρτον παναγία μου πρωινιάτικο…
Πηγαίναμε, και περιττό να σας πω ότι μας κοίταζαν όλοι. ΙΧ, νταλίκες, περιπολικά. (Αυτό το αμάξι είναι για να περνάς απαρατήρητος….) καμάρι ο μπούλης….

Βάλτε με νου σας σκηνικό…στην πλατεία του Ασπροπύργου .
Νταλίκα, impreza, Νταλίκα…η ξανθιά σαν σταρ του σινεμά να απολαμβάνει τον πανικό, στα πρόθυρα εγκεφαλικού ο Μανολιός μωρέ! (για όσους δεν ξέρουν, και ο Μπούλης σίγουρα δεν το γνώριζε, η πλατεία του Ασπροπύργου, είναι περικυκλωμένη από Νταλίκες , φορτηγά τριαξονικά… χαμός!)
Αν γνωρίζει κανείς και τη Βιομηχανική περιοχή στον Ασπρόπυργο θα μπορέσει να έχει την εικόνα του Μπούλη μόλις του λέω…
-εδώ, εδώ, Μανόλη εδώ! στρίψε!
-Που να στρίψω? Δεν έχει δρόμο εδώ!
-Πως δεν έχει! έχει και παραέχει…
(χωματόδρομος, κατσικόδρομος, δρόμος για τζιπάκι…ή για το εκπαιδευμένο opelaki όχι για το…ερπετό!…)
Έχασε το χρώμα του ρε παιδιά…αν δεν είχε ξηγηθεί έτσι, θα τον ελυπώμουνα…
Τι έγινε Μανόλη μου?
Τι, τι έγινε ρε Μαγδαληνή, δεν πάει το αμάξι εδώ. Γιατί δεν το λεγες?
Αμ, έχω ξαναμπεί σε impreza βρε Μανόλη μου? που να ξέρω εγώ που πάει και που όχι?Που να το φανταστώ ξανθιά γυναίκα?????

(Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ευχαριστηθεί τόσο πολύ αυτή την ατάκα…)

Να γυρίσουμε πίσω? Αδύνατον Μανόλη μου, μας περιμένει έχει και πρόβλημα…
σιγά, σιγά θα περάσουμε… (έναν αιώνα έκανε, αλλά πέρασε. Στον πελάτη δεν ανέβηκε μαζί μου. Καθόταν κάτω και κοίταζε τ αμάξι μην έπαθε πράμα!)
Το μαρτύριο του δεν τελείωσε ακόμα…ουχί… και μπέσα σας λέω, αυτό δεν το έστησα …Μου δίνει ο πελάτης δύο χαρτοκιβώτια από πράσινο σαπούνι σε τρίμα.
Δεν έχετε ιδέα, πως λερώνει το τρίμα … κατεβαίνω από τον πελάτη μαζί με τον καλό κύριο που κουβαλούσε αντί εμού τα χαρτοκιβώτια. Μένει κάγκελο και ο κυριούλης. Βρε Μαγδαληνή μου… που θα τα βάλουμε αυτά?
Στο πορτ παγκαζ κύριε Πέτρο μου! τι να κάνουμε???… αφού χρειαζόμαστε το προϊόν για τη δουλειά, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς…

Έξαλλος ο Μπούλης…άχνα δεν έβγαλε στην επιστροφή. Ούτε μουσική ούτε τίποτα.
Με άφησε στην εταιρεία κι έφυγε σφαίρα…μάλλον για το πλυντήριο.
Λάσπες , πολλές λάσπες στον Ασπρόπυργο….


Υ.σ.
Μαριώ μου σ ευχαριστώ που προσφέρθηκες…δεν νομίζω να μπορέσω να τον ξαναφέρω εκεί…τουλάχιστον όχι άμεσα….

Η Μαρία, η φίλη και πελάτισσα από τον Ασπρόπυργο, ήταν μιλημένη, θα τον περίμενε και νέο χουνέρι αν ανέβαινε επάνω…
Ξανθιά η Μαρία, με πλούσια τα …ελέη, τα επιδεικνύει απροκάλυπτα. Είναι και νταρντάνα..
Θα πάθαινε ήττα , δεν υπήρχε περίπτωση…έχει και μάτι λιμενεργάτη το Μαριώ, δεν θα κώλωνε να τον κοιτάζει χαμηλά…(ωρέ Μάτα, τα σέβη μου ωρέ Μάτα, ψοφήσαμε στο γέλιο με τη Μαρία…)

Τα σέβη μου σε όλους σας, όλοι βάλατε λιθαράκι στο σχέδιο ή με βοηθήσατε να το διασκεδάσω, να το δω αλλιώς, τα είχα πάρει πολύ άσχημα…
Ειδική μνεία στον κηπουρό, που μου έγραψε «χτύπα το αμάξι, θα πονέσει περισσότερο»

Δεν είμαι κακιά ρε παιδιά, αλλά αυτό που έκανε, έπρεπε να το πληρώσει.
Να αισθανθεί άσχημα, όπως αισθάνθηκα κι εγώ…