Emailitis…

Τι θέτε από τη ζωή μου καλέ μου κύριε? Ήρθα εγώ στο δωμάτιο σας να σας ενοχλήσω? Μου στέλνετε μια εβδομάδα τώρα το ίδιο email …
«που είσαι?»
Σήμερα με κατονομάζεται και ημιόνα γιατί δεν σας απαντώ!
Δεν σας ξέρω, δεν με γνωρίζεται. Γιατί να σας απαντήσω?
Όπου θέλω είμαι!
Αν με ρωτούσατε τι κάνω, θα σας απαντούσα ότι καμώνομαι να σκάσω.
Αλλά εσείς με ρωτάτε που είμαι….
Είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, είμαι μεταξύ ονειροχώρου και πραγματικότητας
Είμαι στον κόσμο μου….

Άκου γαϊδούρα!

Μου έχετε στείλει και όλο το ytube και με ρωτάτε πιο μου άρεσε.
Επειδή γαϊδούρα ΔΕΝ είμαι , καταρχήν σ ευχαριστώ για τον κόπο σας.
Όλα τα τραγούδια όμως, μιλούσαν για μίσος κι εκδίκηση…

Δεν μισώ καλέ μου κύριε κανέναν….
Το μίσος λένε είναι κοντά, πολύ κοντά στην αγάπη…όταν αγαπήσεις πολύ σε προδίδουν…πληγώνεσαι, κατά συνέπεια μισείς και εκδικείσαι…
Δεν μπαίνω σ αυτό το τριπ εγώ…
όχι, γιατί δεν έχω αγαπήσει πολύ, ούτε γιατί δεν με έχουν προδώσει…
Όμως το μίσος σκοτώνει ΠΡΩΤΑ τη δική μου ψυχή… κι εγώ την ψυχή μου τη θέλω ζωντανή!
Εγώ προτιμώ να τα χώνω σ αυτόν που με έχει πειράξει, να ακούω την άποψη του και να καταλήγω ή να τον αγνοώ (αν δεν με πείσει ) ή να εξακολουθώ να τον αγαπώ, έστω κι αν δεν είμαστε πια μαζί. Δεν μπορώ να μισώ τις επιλογές μου…..
τις λάθος τις καταγράφω σε άλλο τεφτέρι….(γεμάτο είναι το ρημάδι!)

θα σας αφιερώσω αυτό το τραγούδι που μου αρέσει πολύ κι ελπίζω να σας περνάω το μήνυμα μου….




Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές
Την τρομαγμένη μας ζωή
να δουν εικόνα
σαν τις παλιές αμαρτωλές
που δεν τους στάθηκε αγκαλιά
ούτε κρυψώνα
Κάτω απ' την άρρωστη βροχή
στις εθνıκές των φορτηγών
με τα ψυγεία
Το μαύρο λάδι απ' τη ψυχή
δεν καίει για κάτι που δεν μοιάζει
με ευλογία

Δι' ευχών των αγίων ημών |
στους ναούς των μεγάλων λυγμών |
Δι' ευχών των αγίων της γης |
ορατής και αοράτου πληγής |
Δι' ευχών των αγίων που κλαις |
που μπορείς σ' αγαπάω να λες |
Δι' ευχών των αγίων και αεί |
με Θεού πνοή |

Κοιτάω τον ήλιο απ' το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου
σπαν' τη πέτρα
Που εγώ να τρέξω; ξεκινώ
μεσ' στης παγκόσμιας λογικής
τα πέντε μέτρα
Με χαραγμένα τ' αρχικά
όνομα και αίμα και φυλή
και αρχαία τείχη
και μ' ένα δέμα ελληνικά
θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου
με το νύχι.