H Μαγδαληνή, ο Ασωτος και ο...Σωτήρας (part one )

Συνάντησε η Μαγδαληνή τον Εμμανουήλ . Τα αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά.
Ήτανε βασίλισσα της έστελναν στολίδια, τώρα που πέθανε αυτός της ρίχνουν κουτουλίδια.

Τι τον ήθελε κι αυτή το μυστικό γάμο..
Φαγώθηκε το σόι του, ν αποφύγουν κάμερες και Star.
Ναι καλέ! ο γάμος στη Κανά, ο δικός της γάμος ήταν! Το γράψε τότε και η καθημερινή φυλλάδα Νέα Διαθήκη. Ο γάμος είχε καταχωρηθεί. Το όνομα του ζευγαριού όμως επτασφράγιστο μυστικό. Και το γάμο από σπόντα τον μάθανε.
Από την παρέμβαση της πεθεράς, της κας Μαρίας. Τέλειωσε το κρασί και έπεσε πανικός.
-Μάνο, Μάνο αγόρι μου.
Τι έγινε ρε μάνα?
-τέλειωσε το κρασί, μόνο νερό απόμεινε.
-Και τι να κάνω εγώ ρε μάνα? Το νερό κρασί?
-Μπράβο αγόρι μου ωραία ιδέα..
Πες, πες η Μαρία, τον έπεισε . Τι το ήθελε? Ανάμεσα στους καλεσμένους- ακάλεστους, ήταν και ο Άσωτος ρεπόρτερ, βλέπει το θαύμα και το καταγράφει με την κρυμμένη του κάμερα.
(ίσως ο άσωτος να είναι, ο προ, προ, προ, προ, του προ ,προ, προ, του προ, πάππου του Μάκη…)
Πέσανε πάνω του να τον φάνε… δώσε το θαύμα, αλλά για το όνομα του ζευγαριού κουβέντα δε θα γράψεις. Αν μιλήσεις θα σε κατατρέξει το ξανθόν γένος και ο αρχηγός τους, ο Πούτιν. Που να μιλήσει ο άσωτος! Όσο ρεμάλι και να ήταν, διέθετε τον κοινό νου. Τσάκωσε 300 αργύρια και τα έκανε γαργάρα τα ονόματα…

Αν είχε γράψει αυτός τα ονόματα, μονολογούσε η Μαγδαληνή, θα μπορούσα να αποδείξω ότι είμαι η χήρα του Σωτήρα. Ποτέ δεν κατάλαβε την εμμονή των <θείων> του Μάνου για μυστικό γάμο. Τους θυμάται στο τραπέζι του γάμου, με τους μαύρους χρυσοκεντημένους μανδύες τους και τα παράξενα καπέλα τους να κοιτάζονται ανήσυχοι αναμεταξύ τους.
Μάγδα κορίτσι μου, της είπαν όταν τους ρώτησε. Ο Μάνος είναι προορισμένος για καριέρα. Ο γάμος σας θα αμαύρωνε τη φήμη του.
- τι καριέρα καλέ, είπε η Μαγδαληνή. Γιος μαραγκού είναι.
Αχ! Μαγδαληνή… Υιός αρχη-τέκτονα είναι όχι μαραγκού.
- Τι αρχιτέκτονας , τι μαραγκός καλέ, όλοι στο γιαπί δουλεύουν..
(Κομμάτι ξανθιά η Μάγδα )
Μαγδαληνή κορίτσι μου, εσύ γάμο ήθελες, γάμο έχεις, είπαν οι <θείοι>, τι σε νοιάζει αν θα το μάθει όλοι η Ιερουσαλήμ?
Δεν το έψαξε άλλο η Μάγδα, σου λέει παράξενο σόι , παράξενα χούγια…
Πραγματικά παράξενο σόι! Η πεθερά της, επέμενε ότι ο Μάνος ήταν παιδί
της αστραπής, του νερού και της φωτιάς, παιδί της φύσης, τέκνο του Θεού
Και καλά ρε μάνα, είχε ρωτήσει στα μικράτα του ο Μάνος, και πως έγινε η σύλληψη?
Ήρθε παιδί μου ο Άγγελος, μου πρότεινε το χέρι του σε χειραψία, και μου είπε.
Χαίρε και μη φοβού, ο Κύριος μετά σου..
Και σου προσέφερε Σου? όχι παιδί μου! Όχι Σου, μετά σου…
Στο σόι πάντως, ούτε Σου τρώγανε πια, ούτε χειραψίες έκαναν. Για χαιρετισμό φιλιόντουσαν στο στόμα με γλώσσα. Το χέρι δεν το έδιναν! Κι ο μικρός Μάνος κάθε φορά που έβλεπε χειραψία στους δρόμους, έξαλλος γινόταν. Καλά μες τη μούρη μας συνουσιάζονται οι ξεδιάντροποι… έ! ρε Σόδομα και Γόμορα…

Την είχαν παραξενέψει και τα τελευταία λόγια του Μάνου …
μόλις σκοτεινιάσει της είπε, έλα εκεί που θα με βάλουν, φέρε ιώδιο και ένα ταψί μπακλαβά….

Δεν είχε καταλάβει η έρμη. Μπακλαβά? Τι να τον κάνει πεθαμένος άνθρωπος τον μπακλαβά? Εκτός και κάνει πάλι αυτό που έκανε και με τον κολλητό του τον Λάζαρο. Λες μωρέ να αναστηθεί!
Χμ! διόλου απίθανο. Θα πάρω μαζί μου σκέφτηκε η Μαγδαληνή, το απόκομμα από τη Νέα Διαθήκη, να υπογράψει ότι εμείς ήμασταν το ζευγάρι που ενώθηκε με τα ιερά δεσμά, να πάρω τουλάχιστον τη σύνταξη….

Πήρε λοιπόν μπενταντίν, φουσιντίν και ότι σε ντιν υπήρχε στο φαρμακείο, έψησε κι ένα μπακλαβά και να σου στο μνήμα…

Μάνο μου, Μάνο μου είσαι ζωντανός, τον είδε κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει.
Μη μου άπτου Μαγδαληνή, θα πέσω κάτω ξερός. Έφερες το μπακλαβά?
Τον έφερα Μάνο μου, μα πως κι είσαι ζωντανός?
Αφού σου το χα πει ρε Μάγδα… ήπια, ότι πότισα και τον Λάζαρο. Ζωνιανό με Μυλοποτάμου, Νεκρό σε αφήνει για ένα μερόνυχτο…

Τσάκισε το ταψί ο Μανολιός και κει στο τελευταίο κομμάτι, του λέει η Μάγδα.
Και τι θα γίνει τώρα Μάνο μου που όλοι σε νομίζουν νεκρό? Μια διαθήκη δεν έφτιαξες, στο δρόμο με άφησες. Τι να κάνω εγώ μια γυναίκα μόνη…(άρχισε το τροπάριο η Μαγδαληνή). Να Μάνο μου, βάλε μια υπογραφή εδώ, στην εφημερίδα που αναφέρει το γάμο μας.
- Παλάβωσες ωρέ Μαγδαληνή? Αν το υπογράψω θα το ανακηρύξουν σε ιερό κείμενο, και αλίμονο μας…
Ναι αλλά εγώ μια γυναίκα μόνη….μπλα μπλα
-Οκ! θα το υπογράψω και το κρίμα πάνω σου. (όπως το είπε έγινε. Το κρίμα, πάνω μου έπεσε )

και που θα πας τώρα Μάνο μου? Ρώτησε η Μαγδαληνή.

Θα πάω στην έρημο, ήρθαν να με πάρουν οι ΕΛ!
- οι ποιοι ? αναρωτήθηκε η Μάγδα.
- Οι Ελ, κορίτσι μου, άνοιξε και κανά βιβλίο, ζουν ανάμεσά μας…
Μα Μάνο μου…
-Δεν έχει Μάνο μου και ξε Μάνο μου. Πρέπει να φτιάξω πύλες. Γιος αρχιτέκτονα είμαι. Τα λαμόγια πρέπει να κλειστούν στα έγκατα…..
-Και μετά? Μετά που θα πας Μάνο μου?
-Μετά θα με πάρουν μαζί τους στο Σείριο.
- Στην εθνική Αθηνών-Λαμίας?
- Αμάν ρε Μάγδα! Στον πλανήτη Σείριο….
Σε άλλο πλανήτη? Κι εγώ πως θα επικοινωνώ μαζί σου βρε αγόρι μου…
Βλέπε Λιακόπουλο, θα σου στέλνω μηνύματα.
Πότε θα σε ξαναδώ?

Ο καιρός γαρ εγγύς κορίτσι μου, της είπε, κι ακόμα τον περιμένει….