.jpg)
14 Φλεβάρη. Του Αγίου σήμερα και σχεδίαζα να αράξω από το πρωί, να μην βγω.
Κάνω πίσω την καρέκλα να παντοφλιάσω με την ησυχία μου και πάω να κλείσω το κινητό.
Δεν πρόλαβα! Χτυπάει! Κοιτάζω, η Μουρλοπατρινιά...
Η πελάτισσα μου αυτή είναι courier, (όχι στο επάγγελμα). Στην ερωτική της ζωή είναι, το... πάει το γράμμα...
Έλα! έλα από δω! (μου λέει και πολύ χαρούμενη την άκουσα...)
Μπαίνω στο γραφείο της , λάμπει !
Λάμπεις Μπάμπη μου, της λέω και μου χαμογελάει ναζιάρικα.
Κοίτα, κοίτα τι έεεχω, μου λέει και μου εμφανίζει ένα κόκκινο σατέν βρακί με καρδούλα γουνάκι μπρος και όπισθεν!
Κι έχω κι αυτόοο, το αντρικό του!
Μου εμφανίζει ένα αντρικό (ας το πούμε) εσώρουχο τάνγκα με ένα γούνινο βέλος να καλύπτει το επίμαχο σημείο.
Τι είναι τούτα ορέ μουρλοπατρινιά;
Συνδυάζω το καρναβάλι με το Αγ Βαλεντίνο! Εγώ θα το ντύσω καρδιά κι ο καλός μου θα τον ντύσει βέλος!
(Κόκαλο η ξανθιά.)
Η Μαρία είναι γύρω στα 50, καλοδιατηρημένη. Ο κος Ζαχαρίας πάλι (ο σύζυγος ), δεν σπατουλάρεται επαρκώς κι έχει τις φθορές του.
Τι είναι αυτά Μαρία; ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Ζαχαρίας. Τα κοιτάζει απορημένος Δουλειά σου εσύ Ζαχαρία! αυτά είναι γυναικείες κουβέντες. Τα πουλάει η κοπέλα και τα έφερε να μου τα δείξει.
Μπα; εκτός από χαρτί, τώρα θα μας πουλάει και βρακιά;
Τι είναι αυτά Μαγδαληνή; Να μας φέρεις βαμβακερά, να πάρουμε! Αυτά δεν είναι για τη σειρά μας.
Ένεκα του Αγίου σήμερα κε Ζαχαρία μου, είπα να τα φέρω να γελάσουμε.
Τίνος Αγίου; Κείνου του Βαλεντίνου του μειμέκου;
(Μειμέκος; )
Ναι αυτού! Τα έφερα για να γελάσουμε.
Αλλά να φεύγω τώρα εγώ, γιατί έχω και πωλήσεις να κάνω. (Πάω να την κάνω με πήδους ελαφρούς , αλλά μου τα ‘χωσε στην τσάντα μου μέσα!)
Τα βρακιά σου Μαγδαληνή μου, τα βρακιά σου, θα τα δει κανείς και θα ξεφτιλιστούμε…
Να ‘μαι τώρα εγώ με τα λάφυρα στην τσάντα την επαγγελματική! Θα τα θέλει και πίσω η μουρλή και δεν μπορώ να τα πετάξω.
Ο κινητός μπελάς ξαναχτυπά και είναι από την εταιρεία. Να πάω λέει, έκτακτο meeting.
(Σκατά! Άλλα όνειρα είχα εγώ .)
Βάζω στο mp3 player PERSONAL JEASUS σε λούπα και φτάνω στην εταιρεία χαλαρή.
Στην αίθουσα meeting ο μεγάλος αφεντικός του λογιστηρίου. Μουρμούρα και γκρίνια, το κας φλόου και το χρόνο αποπληρωμής , οι τιμές , τα σουτζουκάκια της Ευθαλείας. Ο καθένας με τον πόνο του…
Ώσπου φτάνει κι η σειρά μου: κι εσένα ο πελάτης σου κρύβεται!
Τι εννοείτε κρύβεται;
Δεν απάντα στα τηλέφωνα και έτσι και σκάσει, μπατάραμε!
Μα εγώ μιλάω σχεδόν κάθε μέρα μαζί του. Μήπως δεν έχουν τα σωστά τηλέφωνα;
Να σας δώσω την κάρτα του.
Βάζω το χέρι στη τσάντα χωρίς να κοιτάζω για να ψαρέψω το καρτολόγιο. (Γυναικεία τσάντα, αν έχεις υπόψη σου) Το εντοπίζω και το τραβάω έξω…
Στην άκρη του, σκαλωμένο το γούνινο βρακί!
Ποιο κας φλοου και τι τηλέφωνα. Χέρι με χέρι γύριζε το γούνινο, κι όταν τους έβγαλα και το ταίρι του, μπούκαραν κι από τα άλλα τμήματα.
Άιντε τώρα να τους εξηγήσεις… Δε με πιστεύουν. Νομίζουν πως είναι δικά μου.
Χαχαχα γέλαγε ο αφεντικός, τι θες να μας πείσεις, ότι τους παίρνεις και τα σώβρακα; Χαχαχα…
Τι να πεις; Είναι κι ο Ερμής ανάδρομος...
Καλά να περνάς και να χαμογελάς Αναγνώστη μου.
