...της άνευ χρήμασι εκδιδομένης ξανθιάς γυναικός το ηλεκτρονικό κιγκλίδωμα...

Ο Καπετάν Μανούσος.

Στα χέρια μου κρατάω ένα προσκλητήριο!
Μου ήρθε με κούριερ.
Βλέπω τα γράμματα και διαβάζω με δυσκολία το γραφικό χαρακτήρα…
Είναι δικός του, είναι σίγουρο!
Μου το χε πει…. αλλά που να το πιστέψω…
Το προσκλητήριο γράφει…
Ε! ξανθούλα, για να διαβάζεις αυτό, πάει να πει ότι ο γάμος είναι πλέον γεγονός.
Ήρθε επιτέλους να με πάρει…. Έχω ετοιμαστεί και περιμένω τα γλέντια!
Θα συναντήσω φίλους και γνωστούς… τις τρεις γυναίκες σκέφτομαι …πως θα βολέψω, αλλά δε βαριέσαι… θα λαδώσω τον μπαρμπά Πέτρο να εμφανιστώ μόνο στη Φανή…
Έχω αφήσει ρητή εντολή να σε καλέσουν, να σου ταχυδρομήσουν το προσκλητήριο… είχες πει πως θα ρθεις….
Μη βάλεις μαύρα ! έχω αφήσει παραγγελία να κάνουν γλέντι κανονικό. Χωρίς κλάματα.. να βάλεις κόκκινα εσύ, που σαι και ξανθιά.

Έχω μείνει κάγκελο!
Κουζουλούς έχω γνωρίσει πολλούς…σαν τον καπετάν Μανούσο όμως….!
Η απόσταση μεγάλη, χαθήκαμε … μα Πάντα ρώταγα, πάντα ρωτούσε…
Στις πρώτες μου εξορμήσεις για δουλειά στην Κρήτη, πριν πέντε χρόνια περίπου, ένας από τους συνεργάτες μου, βέρος Κρητικός με ρώτησε τι ήθελα για φαγητό.
Χοχλιούς μπουμπουριστούς, ντάκο, και ρακί! Αυτά θέλω, του πα χαμογελώντας….
Χρόνο έχεις? Με ρωτάει .
Έχω!
Οκ πάμε….Αναβαίναμε, ανεβαίναμε…..α ρε Ψηλορείτη…
Που πάμε ορέ σύντεκνε?
Στο σπίτι του Μανούσου !
Τι λες ρε Θανάση ? ποιανού Μανούσου , τι λες τώρα….
Είναι ο παππούς της γυναίκας μου, δεν υπάρχει ο άνθρωπος! θα πάθεις…
Μα ?…….. φτάσαμε στο σπίτι .
Παλιό, μα καλοδιατηρημένο. Η αυλή πλακοστρωμένη, λουλούδια στις γλάστρες και μια πέτρινη βρύση με κεφάλι λιονταριού να ρίχνει το νερό της στα παρτέρια. Μύριζε ένα παράξενο… πικάντικο άρωμα…. Αρμπαρόριζα μου παν…
Ο καπετάνιος καθόταν μαζί με έναν φίλο του στο τραπέζι κι έπαιζαν χαρτιά.
Παππού?
Κόπιασε Θανάση, έλα !
Παππού, μια κρυφοκρητικιά ορέχτηκε χοχλιούς και θέλει και ρακί.
όχι μόνο φάγαμε κι ήπιαμε αλλά έμεινα κι εκεί το βράδυ. Οι ιστορίες του, ο τρόπος που μιλούσε σε καθήλωνε… γέλιο αβίαστο, γέλιο από σκανταλιά…
Τρεις γυναίκες είχε πάρει …και τις τρεις τις έθαψε!
95 χρονών ήταν ο παππούς όταν τον γνώρισα. Μη πάει το μυαλό σας σε κανένα ραμόλι! Η ψυχή του ήταν ακμαία. Χόρευε, έπινε, κάπνιζε κι έπαιζε το ΕΚΑΣ στο τάβλι με το φίλο του τον Αριστάκη.
Μορφή ο Μανούσος
Γεια σου ρε καπετάν Μανούσο! του λέω κάποια στιγμή… Μας έμεινε!
Εκεί που στραγγίζαμε την νταμιτζάνα της ρακής μου λέει.
Θα ρθεις στο γάμο μου?
Ποιο γάμο Καπετάν Μανούσο. Κι άλλη θα θάψεις?
Όχι σ αυτό το γάμο! στον άλλο, με το χάρο….
Αν δεν έχω πεθάνει πρώτη θα ρθω καπετάνιε μου. Θα ρθω.
Αριστάκη! λέει στο φίλο του, αν ζεις, εσύ να της στείλεις το προσκλητήριο…

Το έστειλε ο Αριστάκης κι εγώ το κοιτάζω…
Με κόκκινο στην κηδεία ρε καπετάνιε? … θα με επικηρύξουν ….θα με λιθοβολήσουν…Αχχχχχχχ…..

Το γλέντι….

Κόκκινο ρούχο στην ντουλάπα μου δεν υπάρχει…
Η μάνα και η κα Ντόρα προσπαθούν να με μεταπείσουν.
Μπρε γιαβρί μου, κόκκινο δεν είναι σωστό να φορέσεις! Τι θα πουν οι δικοί του.
Μπρε ρεζίλι θα γένεις…
Να βάλεις τουλάχιστον άσπρα! (η μάνα) κι αυτό πένθιμο είναι.
Εγώ είχα κάνει το πρέπον…
τηλέφωνο στον Θανάση για τα συλλυπητήρια τις λεπτομέρειες και φυσικά για την ερώτηση….κόκκινο ή μαύρο?
Για ποιόν θα ρθεις στο γάμο Μαγδαληνή? Με ρωτάει .
Για τον καπετάνιο φυσικά ! τι ερώτηση!
Τότε κάνε, ότι λέει η ψυχή σου!
Πήγα και αγόρασα κόκκινο φόρεμα….
Προσγειώνομαι στο Καζαντζάκης, με παραλαμβάνει ο Θανάσης που με κοιτά και μου χαμογελά. Πήραμε το δρόμο για το σπίτι. Μου έλεγε για τον παππού κι έκλαιγα από τα γέλια…Διάβολος σκέτος! Δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι άνθρωπο μιλάμε…

Τα χε γραμμένα τα προσκλητήρια…όποιον γνώριζε και τον θεωρούσε φίλο του, του έγραφε προσκλητήριο. Είχε βάλει τον Αριστάκη υπεύθυνο… ένα για τον καθένα που θελε να ρθει να τον χαιρετήσει , οι άλλοι έγραψε, να μην πατήσουν….

Φτάσαμε στο σπίτι. Τίγκα ήτανε! καλεσμένοι, ακάλεστοι… όλοι εκεί.
Συζητούσαν για τα προσκλητήρια….τέτοια κουζουλάδα ούτε από τον Μανούσο δεν περίμεναν….Τη μια του τη νύφη δεν την είχε καλέσει! Δεν τη χώνευε ! ήταν βέβαια εκεί… φορούσε μαύρα … Η άλλη φορούσε ένα πράσινο φόρεμα.
Τρώγανε πίνανε κι ο καπετάνιος ξαπλωμένος μέσα στα λουλούδια. Δίπλα του καθόταν ο Αριστάκης…. με είδε και μου κλείσε το μάτι…
Περνούσαν τα εγγόνια, οι νύφες, οι γιοι και τον ασπάζονταν. Λέγαν και μια κουβέντα…τελευταίος τον φίλησε ο Αριστάκης. Έχω μια παραγγελία είπε…
Ο Μανούσος έχει αφήσει μια επιστολή και μου πε να σας την εδιαβάσω.
Τι το θελε…. και τι δεν έγραφε! ….ότι άπλυτο είχε η οικογένεια βγήκε στη φόρα…και της γειτονιάς το ίδιο! Για κουμπάρους και κουμπάρες και αλλαξοπισινιές! Έγινε χαμός….άδειασε το σπίτι…Μείναμε οι κάτοχοι των προσκλητηρίων…
Ο Αριστάκης συνέχισε να διαβάζει
…Πρέπει να ξομολογηθώ, να μην έχω αμαρτία… και στη Χριστίνα να πείτε
(τη νύφη του τη μαυροφόρα )τώρα που φυγα, πρέπει να της πω, πως το βοτάνι, πράμα δεν κάνει!
έτσι της το πα… γιατί γύρναγε στη γειτονιά κι έλεγε πως λέρωνα τα βρακιά μου.
Χριστινίο να με συμπαθάς….
Την αρμπαρόριζα όσο και να την τρίβεις στο πράμα σου…. Αγόρι δε θα πιάσεις!




Αθεόφοβος ρε καπετάν Μανούσο! …. Αθεόφοβος…
Καλό σου ταξίδι…

26 σχόλια:

Κράμα είπε...

καλό του ταξίδι.
Αν καταφερε να θάψει 3 γυναίκες...τι να πω.
Αξιος.
Καλησπέρα Μαγδαληνούλα.
Σε φαντάζομαι με το κοκκινάκι το φορεματάκι μέσα στην υποδέλοιπη μαυρίλα.
Ε ρε είμαστε τρελές εμείς οι ξανθιές.
Φιλιααααααααααα

Ευρύνοος είπε...

Καλό δρόμο να έχει..

και ξέρεις.. όταν δεν ξεχνούμε κάποιον, ποτέ δεν πεθαίνει..

χαιρετώ σε..

Ανώνυμος είπε...

απίστευτος ο μπάρμπας!!!!
ώρα του καλή ...
τέτοια παλληκάρια ρε γαμώτο σπάνια βγαίνουν
πήξαμε στα ανθρωπάκια χωρίς πνεύμα και κότσια.
καλή ξεκούραση, μετά από το ταξίδι και την το αντίο στον καπετάνιο θα το χεις ανάγκη
φιλιά πολλά

Phivos Nicolaides είπε...

Ο Ζορμπάς δεν πεθαίνει ποτέ...

kopria είπε...

Φοβερή ιστορία. Μερικοί άνθρωποι είναι αληθινοί...

Ελένα Μπαμπούσκα είπε...

Μακάρι να είναι περισσότεροι έτσι, άνθρωποι ΖΩΝΑΤΑΝΟΙ.

Ελένα Μπαμπούσκα είπε...

ΖΩΝΤΑΝΟΊ

eirini είπε...

Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει άλλη τέτοια ιστορία... πραγματικά!
Καλό του ταξίδι...
Τέτοιοι άνθρωποι μένουν πάντα στην ψυχή και στο μυαλό μας!
Προσκλητήρια σε κηδεία πρώτη φορά ακούω! Φαντάζομαι γέλιο που θα έγινε και με την επιστολή του! Εκπληκτικό...

Έσκισες με το κόκκινο ε; χαχα...

Φιλάκια!!!!!!!

Φοίβη είπε...

γειά σου ξανθέ ΕΒΕΝΕ...
η τρέλα παρακαλώ να χρεωθει στον καπετάνιο...
αυτός το ζήτησε το κόκκινο φόρεμα,
εγώ απλά το έβαλα...


Φιλιά κι απο μένα.

Φοίβη είπε...

καλώς τον! καλώς τον τρελό του χωριού.. τον ΕΥΡΥΝΟΟ...

ναι το ξέρω και το ακολουθώ!
δε λησμονώ τους ανθρώπους που αγγίξαν την ψυχή μου. ούτε λυπάμαι που έφυγαν...
εμάς λυπάμαι που είμαστε ακόμα εδώ φυλακισμένοι...

ευχαριστώ σε, που ρθες...

Φοίβη είπε...

ΛΕΝΑΚΟΟΟΟΟ μου!!!!
ταξίδι αστραπή...
μεσ τη λύπη και την χαρά ταυτόχρονα..τέτοια αναμειχτα συναισθήματα δεν έχω ξανανοιώσει...
ναι ! το καλούπι που έβγαζε τέτοιους άντρες, το κρύψανε, ήταν αντιπαραγωγικό....

εσύ πως είσαι κοριτσάκι μου?

φιλάκι!

Φοίβη είπε...

καλώς τον ΦΟΙΒΟ...
καλά τον λες Ζορμπά...τέτοιος είναι...δε λέω ήταν, λέω ΕΙΝΑΙ!

σ ευχαριστώ...
με τιμά να είσαι εδώ!

Φοίβη είπε...

ΠΟΛΥΚΑΡΠΕ μου....
Ναι υπάρχουν και αληθινοί άνθρωποι.
είχα την χαρά να γνωρίσω αρκετούς.
ο καπεταν Μανούσος ήταν ένας απο αυτούς....


thanks my man..
Φοίβη.

Φοίβη είπε...

ΜΠΑΜΠΟΥΣΚΑ μου γεια σου...

μακάρι, δε θα πει τίποτα!
αλλά μάλλον ευχή μας, θα μείνει...
ξοφλησε η γενιά κι αλιμονό μας!



ευχαριστώ σε, που ρθες.

Φοίβη είπε...

ΕΙΡΗΝΗ μου...

ναι!
μένουν στην καρδιά μας οι άνθρωποι τούτοι, γιατι είναι λίγοι,
ξεχωριστοί...

με το κόκκινο φόρεμα Ειρήνη μου τι να σου πω...εγώ και η νύφη του με το πράσινο...ρόμπα γίναμε...αλλά χαλάλι του!

φιλιά, ευχαριστώ...
οι φωτό στο μπλογκ σου με χαλάρωσαν,να περνάς καλά....

stratos o ψήστης είπε...

Σπουδαίος άνθρωπος ο καπετάν Μανούσος. Καλό του ταξίδι.

Unknown είπε...

μαλλόν άλλος ένας γνήσιος απεχώρησε....μένουν οι κόπιες...δυστυχώς....

να σε δω στα κοκκινα.....και ας γίνει......

dsquared είπε...

Τυχερος ο καπετανιος, ειχε ζησει την ζωη μεχρι τελος.
Ασε που συνεχισε να σκανταλιζει τους γυρω του και μεταθανατο.

din

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλό του ταξίδι, αν και τέτοιοι αυθεντικοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν, απλά περάνε σε άλλη διάσταση. Με την ευκαιρία: Καλείστε να περάσετε από τον κήπο για την ανάληψη του χαρτοφυλακίου σας . Καλό απόγευμα να έχουμε και καλό υπόλοιπο εβδομάδας.

Φοίβη είπε...

ΣΤΡΑΤΟ μου...
ναι είναι σπουδέος ο καπετάνιος.
και νοιώθω τυχερή, το ξαναγραψα που τον γνωρισα. επίσης τυχερη νοιώθω και για άλλους ανθρωπους που εχω γνωρίσει, ανθρώπους που δινουν με την καρδια τους...

ευχαριστώ ..πολύ...

Φοίβη είπε...

ΕΠΙΤΙΜΕ...

για σκέψου τη Μαγδαληνή με κόκκινο φόρεμα...
έχω να βάλω φόρεμα ίσα με δέκα χρόνια... γι αυτο και το βαλα...
κάτι εντελώς διαφορετικό, για έναν τετοιο άνθρωπο...

φιλιά...

Φοίβη είπε...

DIN μου γεια...


ο καπετάνιος....ο capten ο ίδιος.
διάβολος! τα αστεία του πικάντικα και τραβηγμένα αλλά όχι πρόστυχα, ότι κι αν έκανε έβγαζε τόσο γέλιο...
αν δεν γίνει αυτός φάντασμα να πειράζει τον κόσμο... τότε δεν υπάρχουν φαντάσματα!

φιλιά ρε , thanks

Φοίβη είπε...

ΚΗΠΟΥΡΕ μου ΘΟΔΩΡΗ μου...
έτσι όπως το λες...
το πιστευω κι εγώ!

σαν ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
σ ευχαριστώ θερμά....
δεν έχω λόγια... και διασκέδασα με την αναρτησή σου και συγκινήθηκα.


φιλιά κι ευχαριστώ και πάλι...

Ανώνυμος είπε...

Φοίβη,
έτσι είναι η Κρητική καρδιά, αρχοντική.
Ήξερε ο Μανούσος πως το μαύρο χρώμα δεν θα έφερνε τη θλίψη, αυτή έρχεται από μόνη της. Ήξερε γιατί έζησε δυνατά τη ζωή κι έφυγε γεμάτος και ικανοποιημένος. Γιατί να θρηνήσει κάποιος για μια ζωή που επιτέλεσε τον στόχο της.
Φιλιά

Φοίβη είπε...

ΤΟΝΙΑ μου γεια σου..
αυτό που γράφεις για τη θλίψη και το μαυρο...
ναι! είναι όπως το λες..
άλλοστε για μένα ΔΕΝ έφυγε, και δεν θα φύγει όσο ζω...

φιλιά
ευχαριστώ.

black and white είπε...

nice storyy!:)