...της άνευ χρήμασι εκδιδομένης ξανθιάς γυναικός το ηλεκτρονικό κιγκλίδωμα...

Η Μαγδαληνή, η μάνα του Μάνου και η Φοίβη.

-Άιντε Μαγδαληνή, άιντε…
Τι ψάχνεις να βρεις… ψύλλους στα άχυρα?
-Αφού έχουν τα άχυρα ψύλλους, γιατί να μην βρω έναν?
-Διότι είναι μικροί και κρύβονται…
Γιατί δε διαλέγεις ένα μπάμπουρα, είναι μεγάλοι και εμφανείς…
-Γιατί δεν μου αρέσουν οι μπάμπουρες!
Θέλω ένα ψύλλο, να με τσιμπάει που και που, να ξυπνάω!
Οι μπάμπουρες κάνουν πολύ φασαρία.
-Ναι, αλλά και η ησυχία? Δεν είναι βαρετή, μονότονη?
-Είναι ! και βαρετή είναι και μονότονη είναι….
Το θέμα όμως δεν είναι τόσο απλό! Αν υιοθετήσω ένα μπάμπουρα απλά θα βαριέμαι με παρέα! Μήπως είναι καλλίτερα να βαριέμαι μόνη μου και να χω και την πολυτέλεια να ψάχνω τον ψύλλο?

-Καλά και δεν θες παρέα?
-Φυσικά και θέλω! αλλά όχι όποια παρέα να είναι…έτσι για να υπάρχει!
-Όλοι οι άνθρωποι παντρεύονται και κάνουν οικογένεια Μαγδαληνή κι εσύ έχεις το μυαλό σου στους ψύλλους. Πάρε το μπάμπουρα ρε κορίτσι μου να βολευτείς…
-Κοίτα να δεις τι έχω πάθει φίλε μου! Δε τον εθέλω το μπάμπουρα, κα Μαρία μου..
-Πως μπορώ? πώς να το κάνω? πώς να θυσιάσω έτσι αβασάνιστα την ηρεμία μου και να πέσω να κολυμπήσω σ ένα λούκι που βλέπω τους παντρεμένους ότι πνίγονται?
Πως? Πώς να το κάνω η κακούργα στη Φοίβη αυτό?
-(Α! έχει ξεφύγει το κορίτσι…) ποια είναι η Φοίβη, ωρέ Μαγδαληνή?
-Είναι η έφηβη, κα Μαρία μου, η Μαγδαληνή που δε μεγάλωσε ποτέ!
-Και γιατί τη γράφεις με όμικρον γιώτα?
-Γιατί η λέξη Φοίβη περικλείει κι ένα φόβο μέσα της , φόβο που δεν έχουν οι έφηβοι.
-Μάλιστα! άποψη σου. (είσαι και ξανθιά ….)
Τι λοιπόν δεν μπορείς να κάνεις στην έφηβη Φοίβη?
-Να την περιορίσω δεν μπορώ, να την καλουπώσω δεν μπορώ, να τη φορτώσω άγχος δεν μπορώ…. Δεν μπορώ να βρω ένα λόγο, έναν, τον παραμικρό άλλο,
από τον ψύλλο….
-Θα ψοφήσεις μόνη σου ! σα το σκυλί στ αμπέλι θα πας.
Καλλίτερα σα το σκυλί στ αμπέλι, κα Μαρία μου, παρά σαν το σκυλί απ αυτοκίνητο….